เลือกขนาดตัวอักษร : ก ก ก ก ก

บทที่ 5 - 03

 

ความจริงแล้วในตอนนั้น เฟิ่งจิ่วมองดูใบหน้าดั่งภาพเขียนของจีเหิง ฟังที่จีเหิงสามารถพูดคุยกับตงหัวได้ บางครั้งก็นึกอิจฉาอยู่บ้างเช่นกัน แต่ทุกครั้งที่เขตแดนปทุมมาเข้าสู่ยามราตรี นางก็จะรู้สึกโชคดีอีกเช่นกันที่เวลานี้ตัวนางคือสุนัขจิ้งจอกน้อย อย่างเวลานี้จีเหิงจะต้องไปนอนยังอีกด้านหนึ่งของศิลายักษ์ซึ่งอยู่ไกลลิบเพื่อเลี่ยงข้อถือสา แต่นางจะสามารถนอนอยู่ข้างๆ ตงหัวได้ และตงหัวก็ชอบสัตว์ที่ขนฟูๆ มันเลื่อมๆ มากจริงๆ ด้วย ยามดึกไอเย็นพลุ่งขึ้นมา ยามที่นางรู้สึกหนาวจัด ตงหัวมักจะหิ้วนางไปไว้ในอ้อมแขนช่วยให้ความอบอุ่นแก่นาง

แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 2560, 20:24 โดย