ต้วนซิ่ว (断袖) แปลตรงตัวว่า “ตัดแขนเสื้อ” มีความหมายแฝง หมายถึง ผู้ชายที่นิยมไม้ป่าเดียวกัน
ที่มาของสำนวนนี้มาจากพระเจ้าฮั่นอายตี้ (汉哀帝) หลิวซิน (刘欣) แห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันตก (西汉) กับต่งเสียน (董贤)
โดยวันหนึ่ง ฮั่นอายตี้เสร็จจากออกว่าราชการเสด็จกลับตำหนัก เห็นที่หน้าตำหนักมีคนผู้หนึ่งกำลังยืนแจ้งเวลา จึงถามไปว่า "นั่นไม่ใช่เซ่อเหรินต่งเสียนหรือ?" คนผู้นั้นรีบโขกศีรษะกราบ กล่าวว่า “ข้าพระองค์ต่งเสียนเองพ่ะย่ะค่ะ” ต่งเสียนเป็นบุตรของขุนนางอฺวี้สื่อ (御史 : ตำแหน่งซึ่งมีหน้าที่ตรวจสอบพฤติกรรมขุนนาง) ต่งกง (董恭) สมัยฮั่นอายตี้หลิวซินยังเป็นไท่จื่อ ต่งเสียนเคยดำรงตำแหน่งไท่จื่อเซ่อเหริน (太子舍人 : มหาดเล็กรับใช้ประจำพระองค์ของไท่จื่อ) มาก่อน เพียงการเหลือบมองครั้งนี้ ฮั่นอายตี้พลันพบว่าไม่ได้พบกันไม่กี่ปี ต่งเสียนยิ่งรูปงามมากขึ้นเรื่อยๆ งามยิ่งกว่าสนมนางในในตำหนักในของพระองค์ทุกนางเสียอีก จึงให้นึกชอบพออย่างยิ่ง สั่งให้ต่งเสียนคอยติดตามรับใช้
นับแต่นั้นฮั่นอายตี้ก็รักใคร่โปรดปรานต่งเสียนมากขึ้นทุกวัน สองคนไม่เคยห่างกันดั่งเงาตามตัว นั่งร่วมรถ นอนร่วมเตียง มีอยู่ครั้งหนึ่งฮั่นอายตี้ตื่นมา แขนเสื้อถูกต่งเสียนทับไว้อยู่ พระองค์กลัวว่าหากดึงแขนเสื้อจะทำให้ “คนรัก” ตกใจตื่น จึงใช้มีดตัดแขนเสื้อขาดออก เห็นได้ชัดว่ารักต่งเสียนลึกล้ำเพียงใด
ฮั่นอายตี้ยังสร้างวังที่เหมือนกับวังหลวงให้แก่ต่งเสียนหลังหนึ่ง ทั้งยังมอบสิ่งของเครื่องใช้ชั้นดีสุดสำหรับพระองค์ให้แก่ต่งเสียน ส่วนพระองค์เองใช้ของดีระดับรองลงไป เพื่อให้สามารถอยู่ร่วมกับคนรักได้ไปทุกชาติทุกภพ ฮั่นอายตี้ยังสร้างสุสานให้แก่ต่งเสียนที่ข้างสุสานของพระองค์
