เลือกขนาดตัวอักษร : ก ก ก ก ก

ตำนานจีน : เหยียนตี้ (炎帝)จักรพรรดิแห่งไฟ

 

 

เหยียนตี้ (จักรพรรดิแห่งไฟ : 炎帝) อาศัยอยู่ลุ่มแม่น้ำเจียงสุ่ย (姜水) จึงใช้ “เจียง” （姜）เป็นแซ่ กล่าวกันว่า “เหยียนตี้” คือบุคคลคนเดียวกับ “เสินหนง” (神农 : เทพกสิกร) ผู้ แต่ดังที่ได้กล่าวอธิบายไว้แล้วในเรื่องของเสินหนงว่ามีความเป็นไปได้สูงมากที่เสินหนงจะเป็นคนละคนกับเหยียนตี้ อวี๋หว่าง ผู้ที่ทำสงครามแย่งชิงอำนาจกับหวงตี้ （黄帝 : จักรพรรดิเหลือง） เหยียนตี้ในยุคของหวงตี้น่าจะเป็นลูกหลานผู้สืบทอดนาม “เหยียนตี้” ของเสินหนงเสียมากกว่า

เหยียนตี้ แซ่เจียง (姜) ชื่ออวี๋หว่าง (榆罔) เป็นหัวหน้าเผ่าของชนเผ่าที่ใช้แซ่เจียงในยุคโบราณ ชื่ออื่นที่เรียกขานกันได้แก่ ชื่อตี้ (赤帝 : จักรพรรดิแดง) และท่านเลี่ยซาน (烈山氏) เล่าขานกันว่ามารดาของท่านมีนามว่า เริ่นซื่อ (任姒) หรือ หฺนฺวี่เติง (女登) เป็นบุตรีของหัวหน้าเผ่าโหย่วเจียว (有娇氏) เป็นมเหสีเอกของส้าวเตี่ยน (少典) เนื่องจากเหยียนตี้เกิดและเติบโตริมแม่น้ำเจียงสุ่ย （姜水）จึงใช้แซ่เจียง（姜）
เหยียนตี้ถือกำเนิดที่ภูเขาเลี่ย (เลี่ยซาน : 烈山) เติบใหญ่ที่ริมแม่น้ำเจียงสุ่ย เป็นกษัตริย์ที่ได้ลักษณ์มงคลในธาตุไฟ จึงได้รับนามว่า “เหยียนตี้” (จักรพรรดิแห่งไฟ)

แรกเริ่มเดิมที ชนเผ่าของเหยียนตี้อาศัยอยู่ทางตอนใต้ของมณฑลส่านซีในปัจจุบัน ซึ่งก็คือบริเวณตอนล่างของแม่น้ำฮวงโห ต่อมาได้ขยายอาณาเขตสู่บริเวณตอนกลางของแม่น้ำฮวงโหอันเป็นเขตแดนของชนเผ่าจิ่วหลี (九黎族) จึงเกิดการปะทะกับเผ่าจิ่วหลีอยู่บ่อยๆ เป็นเวลายาวนาน
หัวหน้าของเผ่าจิ่วหลีมีนามว่า ชือโหยว (蚩尤) เล่าขานกันว่าชือโหยวมีพี่น้อง 81 คน นั่นคือมีชนเผ่าใต้ปกครอง 81 เผ่า ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นเผ่าที่ห้าวหาญชาญศึกทั้งสิ้น ชือโหยวได้ขับไล่เผ่าของเหยียนตี้ไปอยู่ยังจัวลู่ (涿鹿 ปัจจุบันอยู่ในมณฑลเหอเป่ย) เหยียนตี้จึงไปขอความช่วยเหลือจากหวงตี้ หวงตี้จึงยกทัพมารบกับชือโหยวที่จัวลู่ และสามารถเอาชนะชือโหยวได้ ทั้งยังจับชือโหยวมาสังหารเสีย นับแต่นั้นเหล่าหัวหน้าเผ่าต่างๆ ก็พากันยกให้หวงตี้เป็น “โอรสสวรรค์” เป็นกษัตริย์ผู้นำของทุกชนเผ่า

เหยียนตี้ไม่พอใจที่หวงตี้ได้ขึ้นเป็นกษัตริย์แทนตน และคิดที่จะแย่งตำแหน่งกษัตริย์กลับคืนมา จึงยกทัพไปประจัญกับหวงตี้ที่ป่านเฉวียน ในสงครามที่ป่านเฉวียน （阪泉） เหยียนตี้เป็นฝ่ายพ่ายแพ้และถูกหวงตี้เนรเทศไปอยู่ยังตอนใต้ของดินแดนฉู่ เผ่าของเหยียนตี้ถูกเผ่าของหวงตี้กลืนเผ่า รวมกันเป็นเผ่าของชนชาติสายหัวเซี่ย （华夏）ดังนั้นชาวจีนในปัจจุบันจึงเรียกตัวเองว่า “บุตรหลานของเหยียนตี้และหวงตี้” (炎黄后代 : เหยียนหวงโฮ่วไต้)
.
คำว่า “หัวเซี่ย” (华夏) เป็นคำเรียกรวมของชนเผ่าโบราณของจีนซึ่งอาศัยอยู่บริเวณภาคกลาง ของประเทศจีน จากการศึกษาของนักประวัติศาสตร์บางส่วน ได้แบ่งเผ่าพันธุ์ของชาวจีนโบราณออกเป็นสามสายใหญ่ๆ ได้แก่ สายหัวเซี่ย (มีเผ่าหวงตี้และเผ่าเหยียนตี้เป็นสายหลัก) สายตงอี๋ (东夷 : เผ่าอี๋ตะวันออก) และสายเหมียวหมาน (苗蛮 : เผ่าเหมียวและเผ่าหมาน) เชื้อชาติทั้งสามสายนี้ผ่านการติดต่อสัมพันธ์และเกี่ยวดองกันมาเป็นเวลายาวนาน

จนเมื่อมาถึงประมาณยุคชุนชิว（春秋 ประมาณ 2500-2800 ปีก่อน）ก็ได้หลอมรวมกันเป็นเชื้อชาติเดียวโดยสมบูรณ์ และเนื่องจากพระเจ้าหยาว พระเจ้าซุ่น ตลอดจนพระเจ้าอวี่ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์เซี่ยและกษัตริย์ทุกพระองค์ของราชวงศ์ซางและราชวงศ์โจว ล้วนแต่สืบสายเลือดมาจากหวงตี้ที่เป็นสายหลักของสายหัวเซี่ยทั้งสิ้น เชื้อชาติสายหัวเซี่ยจึงกุมอำนาจสูงสุด มีจำนวนมากที่สุดจนกลืนเชื้อชาติอีกสองสาย และกลายเป็นชื่อของชนชาติจีนไปโดยปริยาย

[ อ้างอิง : จงหยวน (中原) หมายถึงบริเวณตอนกลางไปจนถึงตอนล่างของแม่น้ำแยงซีเกียง ได้แก่ พื้นที่ส่วนใหญ่ของมณฑลเหอหนาน ทางตะวันตกของมณฑลซานตง และทางตอนใต้ของมณฑลเหอเป่ยและมณฑลซานซี ]

แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 2561, 11:12 โดย Admin