เลือกขนาดตัวอักษร : ก ก ก ก ก

ตำนานจีน : ชือโหยว（蚩尤）

ชือโหยว (蚩尤) คือหัวหน้าเผ่าจิ่วหลี (九黎族) อาศัยอยู่บริเวณตอนกลางและตอนใต้ของลุ่มแม่น้ำฮวงโห ชือโหยวแซ่เจียง（姜） แซ่เดียวกับเหยียนตี้（炎帝）อฺวี๋หว่าง（榆罔）เพราะต่างก็เป็นลูกหลานของเสินหนง（神农）ด้วยกันทั้งคู่ โดยเหยียนตี้อวี๋หว่างเป็นลูกหลานสายตรง จึงได้อาศัยบารมีของเหยียนตี้ผู้เป็นต้นตระกูลสืบทอดตำแหน่งหัวหน้าสหชนเผ่าและสืบทอดนาม “เหยียนตี้” มา
.
คำว่า “ชือ”（蚩）ของ “ชือโหยว” （蚩尤）แปลว่าหนอน เป็นคำใช้เรียกผู้ที่โง่เขลา ส่วนคำว่า “โหยว” มาจากคำว่า “หนง” (农：กสิกรรม) ของเผ่าเสินหนง (เผ่าเทพกสิกรรม) ชื่อ “ชือโหยว” จึงบอกเป็นนัยว่าเป็นลูกหลานของเสินหนง และที่ถูกเรียกว่า “ชือโหยว” ก็เพราะทำสงครามรบแพ้แก่เผ่าที่เป็นลูกหลานของเสินหนงด้วยกันสายอื่น ถ้ารบชนะ ก็จะได้ชื่อเผ่าว่า “เสินหนง”
.
เผ่าของชือโหยวเป็นเผ่าที่มีกำลังรบเข้มแข็งมาก สาเหตุหนึ่งเนื่องมาจากเผ่าของชือโหยวอยู่ในพื้นที่ที่เป็นแหล่งผลิตเกลือ และในระหว่างการต้มเกลือ เผ่าชือโหยวก็บังเอิญค้นพบวิธีการหลอมโลหะ จึงสามารถหลอมโลหะนำมาใช้ทำเป็นอาวุธ ทำให้เผ่ามีกองทัพที่แข็งแกร่ง
.
หลังจากที่ชือโหยวรบแพ้แก่หวงตี้แล้ว ชาวเผ่าส่วนหนึ่งก็ถูกบีบบังคับให้อพยพลงไปทางใต้ และเนื่องจากชือโหยวรบพ่าย ดังนั้นในการบันทึกของชนรุ่นหลังจึงเต็มไปด้วยการกล่าวถึงชือโหยวในแง่ลบ อันเป็นเรื่องปกติของการบันทึกประวัติศาสตร์ที่ผู้ชนะมักเป็นผู้บันทึก และบรรยายให้ผู้แพ้เป็นฝ่ายผิด ดังภาษิตจีนที่ว่า “ผู้ชนะเป็นเจ้า ผู้แพ้เป็นโจร”
.