เลือกขนาดตัวอักษร : ก ก ก ก ก

10. กระบี่สุดสง่างาม กระบี่เฉิงอิ่งอู๋สิง หรือกระบี่สืบสานเงาไร้ลักษณ์ (致优雅之剑: 承影无形剑)
.
กระบี่เฉิงอิ่งเป็นกระบี่ที่ประณีตและสง่างามเล่มหนึ่ง
ยามฟ้าสางวันหนึ่งเมื่อโบราณกาล ชั่วพริบตาที่แสงสว่างแทนที่ความมืดบนผืนฟ้า มือคู่หนึ่งยกขึ้นอย่างแช่มช้า ภายในสองมือที่กุมกระชับคือด้ามกระบี่ช่วงหนึ่ง มีเพียงด้าม ไม่เห็นตัวกระบี่ แต่บนกำแพงด้านทิศเหนือกลับมีเงากระบี่เลือนรางอยู่รำไร
เงากระบี่คงอยู่เพียงครู่สั้นๆ ก็ค่อยๆ หายไปตามการมาเยือนของทิวาวัน จวบจนย่ำสนธยา ท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง ชั่วพริบตาที่ราตรีเข้าแทนที่ทิวา เงากระบี่อันเลื่อนลอยนั้นก็ปรากฏซ้ำอีกครั้ง
สองมือที่ยกขึ้นกรีดวาดกระบี่เป็นเส้นโค้งอันสง่างาม สะบัดสู่สนโบราณสูงตระหง่านที่ด้านข้าง ในโสตได้ยิน “กร๊อบ” เบาๆ ลำต้นไหวสะเทือนน้อยๆ ไม่มีใดเปลี่ยนแปลง แต่แล้วครู่สั้นๆ ถัดมา กิ่งใบที่ดกหนาก็ล้มลงช้าๆ ตามสายลมใต้อันอับอุ่นที่พัดผ่าน ท้องฟ้ายิ่งมืด กระบี่ก็กลับคืนสู่ภาวะไร้สภาพอีกครั้ง ยามสนธยาแห่งโบราณกาลได้ปิดฉากลงอย่างเงียบงัน ทั่วผืนฟ้าปฐพีมีแต่ความเงียบสงัด
.
กระบี่ที่มีเงาแต่ไร้สภาพเล่มนี้ บทความข้างต้นคือบท “ข่งโจวรำกระบี่เฉิงอิ่ง” ที่สืบทอดกันมาในประวัติศาสตร์
กระบี่เฉิงอิ่งเคยตกอยู่ในความครอบครองของกษัตริย์แห่งราชวงศ์ซาง และชาวแคว้นเว่ยในยุคชุนชิวผู้หนึ่ง นามว่า “ข่งโจว” (孔周)
ในสมัยราชวงศ์ซาง ท่านเลี่ยจื่อ (列子)ได้สรรเสริญถึงการหลอม ภายหลังยุคชุนฉิว ชาวรัฐเว่ย ขงโจว (孔周) เป็นผู้เก็บซ่อนกระบี่วิเศษนี้นามว่า “กระบี่เฉิงอิ่ง(承影)”