เห็นด้วยว่าจบเนื้อเรื่องท่อนนี้ไปแล้ว ความสัมพันธ์ของเรนกับเคียวโกะคงพุ่งไปอีกหลายขั้น

ตาเรโนโดนตบหน้าไปเรียบร้อยแล้วไงตอนใช้ "คำพูดบอกรักที่ตรงกว่านี้" ฮ่าๆๆ

ตอยาชิโร่บอกเคียวโกะ พี่ว่าเคียวโกะบล็อกคำพูดนั้นโดยอัตโนมัติทำให้ไม่ได้ยินมากกว่า และว่ากันตามตรง ในเรื่องยังไม่มีใครดูออกเลยนะว่าเคียวโกะรักเรน มีแต่คนที่ดูออกว่าเรนรักเคียวโกะ ^^"  ส่วนหนึ่งคงเพราะเคียวโกะไม่เคยแสดงท่าทีว่าหึงเรนเลย ไม่หึง = ไม่ได้รัก ไง

ทำไงได้ล่ะค่ะ คนที่เร็นเคยคบเมื่อก่อน เร็นไม่ได้รักจริงๆ นี่คะ คงเป็นเพราะฝ่ายหญิงมาบอกรักก็เลยลองคบดู (ฮา) สุดท้ายก็ไม่ใช่ซักคน พอเค้ามาลองใจเลยปล่อยให้เค้าไปแบบงงๆ คนจริงจังอย่างเร็น ลองมารักจริงซะอย่างก็ต้องเต็มที่ ไม่ยอมให้ใครมาแย่งไปหรอกค่ะ

นั่นสิ เรนมีแฟนตั้งแต่อายุ 12 น่าจะเป็นฝ่ายหญิงมาบอกรักเลยลองคบดูจริงๆ นั่นแหละ และตัวเองก็นึกว่าความรู้สึกชอบเฉยๆ คือความรัก

ดูจากป๊าป๋าคูที่สามารถคว้าสุดยอดนางแบบมาเป็นศรีภริยาได้ คิดว่าเรนคงไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ หรอกมั้ง ถ้าอกหักเพราะเคียวโกะไปชอบคนอื่น (ซึ่งเป็นไปได้ยาก) ดีไม่ดีเรนอาจหาทางวางแผนสร้างความร้าวฉานแล้วแย่งเคียวโกะมา (ตอนนี้ก็แอบเห็นแววอยู่ ที่พยายามหาทางแยกเคียวโกะกับตาโช) ส่วนถ้าอกหักเพราะเคียวโกะไม่รัก พี่แกก็คงทู่ซี้พยายามต่อไปเรื่อยๆ ยังไงตอนนี้ก็ยังอายุแค่ 20 เองนี่ ยังมีเวลาอีกเยอะ

ก็จริงแหละค่ะ เคียวโกะไม่เคยแสดงท่าทีหึงเร็นเลย แต่จะว่าไปแล้ว ตอนที่ยังอยู่กับโช เคียวโกะเองก็ไม่เคยแสดงท่าทีหึงโชให้เห็นนะคะ (อาการที่เห็นโชไปจู๋จี๋กับโชโกะซัง รวมกับถูกโชดูถูกว่าเป็นคนรับใช้ส่วนตัว อันนั้นออกแนวรู้สึกว่าถูกทรยศหักหลังมากกว่านะคะ)

บางทีอาการหึงของผู้หญิงอาจจะไม่ต้องแสดงท่าทีออกมาเลยก็ได้นะคะ ผู้หญิงหลายคนหึงผู้ชายแต่ก็ไม่แสดงออกมา ทำเป็นยิ้มกลบเกลื่อนแล้วมารู้สึกน้อยใจทีหลังก็มี

เร็นยังมีเวลาจีบเคียวโกะอีกเยอะแหละค่ะ เร็นอายุแค่ 21 เอง ผู้ชายสามสิบกว่ายังแต่งงานได้ ฝ่ายหญิงก็เด็กกว่าตั้งสี่ปีด้วย ตื้อไปเรื่อยๆ ครบสิบปียังไงก็เห็นผล เคียวโกะคงไม่ใจแข็งขนาดนั้นหรอกมั้งคะ (ยกเว้นเร็นจะเกิดเหนื่อยขึ้นมาซะก่อน)

แต่ถ้าเกิดเคียวโกะไปชอบคนอื่นแล้วเร็นไปสร้างความร้าวฉานจริงอย่างที่พี่หลินว่านี่คงน่ากลัวน่าดูนะคะ เร็นคงจะกลายเป็นเปลี่ยนสถานภาพจากพระเอกกลายเป็นพระรอง (ประเภทร้ายกาจ) ไปเลย

ไปๆ มาๆ ก็แอบคิดนะคะว่า ถ้าเรื่องนี้เป็นซีรี่ส์เกาหลี นิสัยอย่างเร็นคงเหมาะกับบทพระรองมากกว่า (ฮา) เพราะไม่ว่าพระรองจะแสนดีแค่ไหน นางเอกมักจะรักพระเอกที่นิสัยแย่กว่า (ซึ่งพระเอกซีรี่ส์เกาหลีหลายคนก็นิสัยคล้ายโชนี่แหละค่ะ) แต่ไม่รู้ว่าตรรกะนี้ใช้กับการ์ตูนตาหวานได้มากแค่ไหนนะคะ 

แต่ว่าถึงซีรีส์เกาหลีพระรองมักจะนิสัยดีกว่าพระเอก แต่ส่วนมากพระเอกจะมีคะแนนนิยมสูงกว่าหรือสูสีกับพระรองนะคะ แต่เรื่องนี้เร็นคะแนนนำโชแบบทิ้งห่างไม่เห็นฝุ่นเลย ยังไงคงพลิกล๊อกไม่ได้เหรอค่ะ ไม่งั้นเกิดม๊อบแน่

แต่อยากรู้จังเลยว่าจะต้องอีกกี่เล่มเคียวโกะถึงจะรู้ใจตัวเอง นี่ก็ปาเข้าไป 30 เล่มแล้ว ถือว่านานที่สุดเท่าที่เราอ่านการ์ตูนผู้หญิงมาเลยนะเนี่ย สงสัยคนแต่งอยากจะทำสถิติการ์ตูนผู้หญิงที่ยาวที่สุดหรือเปล่านะ (แต่เรื่องที่ยาวที่สุดตอนนี้คืออะไร ใครรู้บ้างไหมคะ ของเราที่เคยอ่านรู้สึกจะเป็นสาวแกร่งฯ มั่ง)

ตอนล่าสุดเห็นลอรี่พูดถึงผู้จัดการของนางเอก นี่ก็เป็นเรื่องที่อยากรู้มานานแล้วเหมือนกันว่าจะออกมาเป็นคนยังไง คิดไว้ว่าถ้ามาเป็นพวกเดียวกับยาชิโร่ที่มาคอยจับคู่ให้เคียวโกะกับเร็นก็คงจะดีมิใช่น้อย

พระเอกซีรี่ส์เกาหลีชอบเกรียนใส่นางเอกในช่วงแรก แล้วก็ดีกับนางเอกช่วงหลังค่ะ พระเอกจะรวยมาก แล้วก็ชอบดูถูกนางเอกว่าจนด้วยในหลายๆ เรื่อง ขณะที่พระรองจะดีกับนางเอกตั้งแต่เริ่ม (กรณียกเว้นคือ กรณีที่พระเอกจน นางเอกรวย แต่นางเอกรวยมักจะเกรียนใส่พระเอกแทน)

ที่โชถูกเขี่ยตกกระป๋องจากผลโพลล์ เพราะสิ่งที่โชทำมันร้ายกาจเกินเส้นไปมาก (หลอกใช้นางเอก พอประสบความสำเร็จก็เขี่ยทิ้ง) แต่ถ้ามองภาพรวมจากนิสัยของโช จะมีส่วนคล้ายพระเอกหนังเกาหลีหลายๆ เรื่องค่ะ

เรื่องพลิกล็อกคงไม่พลิกหรอกค่ะ ไม่คิดว่าจะพลิกได้ แต่ถ้าม้ามืดเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่โชก็ไม่แน่ (เช่นฮิคารุจากบริดจ์ร็อก แต่รายนี้ขี้อายเกินไป เอาชนะใจเคียวโกะยากแน่ๆ)

เมื่อไหร่เคียวโกะจะรู้ใจตัวเอง... คิดว่าตอนนี้ก็เริ่มรู้แล้วนะคะ แต่อยู่ในโหมด "พยายามไม่ให้รัก" อยู่  (ฮา)

ปกติไม่ค่อยอ่านการ์ตูนผู้หญิงเท่าไหร่ค่ะ แต่การ์ตูนผู้หญิงส่วนมากจะไม่ยาวเท่าไหร่ ที่ยาวมากๆ (ยาวกว่าสาวแกร่งชัวร์) และยังไม่จบก็มีหน้ากากแก้วกับคำสาปฟาโรห์ (ซึ่งก็ไม่ได้อ่านอีกเหมือนกัน) ส่วนสาวแกร่ง เคยพยายามจะอ่าน แต่รับลายเส้นไม่ได้จริงๆ ค่ะ ตอนดูละครไต้หวันก็ไม่ค่อยถูกกับเนื้อเรื่องแบบนั้นด้วย (ตอนดูยังเด็กอยู่ พอโตมารู้สึกว่า ตอนนั้นชอบไปได้ไง)

คงต้องรอเคียวโกะมีงานมากขึ้นอีกนิดแหละค่ะถึงจะได้ผู้จัดการ ที่อยากรู้ก็คือ เมื่อไหร่เคียวโกะจะได้รับบทนางเอกละครกับเค้าซักที T^T สงสัยต้องรอไปจนถึงเล่มท้ายๆ เลยมั้งคะ ถ้าคนเขียนแต่งแบบนี้ 

เห็นด้วยกับคุณ KawaiiSusu ที่ว่าเคียวโกะอยู่ในโหมด "พยายามไม่ให้รัก"

เพราะตั้งแต่โดนโชทรยศ ก็พยายามปิดกั้นตนเองจากการรักคนอื่น และถูกคนอื่นรัก

มาตลอด เพราะไม่อยากเจ็บปวดอย่างนั้นอีก ก็เลยต่อต้านความรักทุกอย่าง เพราะอย่างนี้

ท่านประธานลอรี่ ถึงได้ให้มาอยู่ในแผนก love me เพื่อศึกษาด้านความรักเพิ่มเติม

จะว่าไปแล้ว คนที่ควรมาอยู่แผนกนี้่ ที่สุด คือ เร็น ต่างหาก เพราะก่อนจะเจอเคียวโกะ

ไม่เคยรักใครเลย แถมยังเย็นชา และจอมปลอมสุด ๆ อีกต่างหาก (แต่ตอนนี้ก็ถือว่ารอดตัว

แล้วเพราะพี่แกมีความรักให้เคียวโกะแล้ว ไม่งั้นต้องโดนท่านประธานกลั่นแกล้งให้ใส่ชุด แผนก

love me คิดแล้วคงฮาน่าดู)

 

แอบโอดครวญว่ายังหาอ่านเล่ม 26 ไม่ได้เลย T_T เพราะที่ร้านเช่า มีคนเช่าไปไม่มาคืนซักที

ต่อให้อ่าน scan eng แล้ว แต่ก็อยากอ่าน แบบไทยอีกที จะได้เข้าใจมุกมากขึ้น 

 

ส่วนเรื่องจอมนางคู่บัลลังก์ แม้ฉากสงครามจะอ่อนไปนิด แต่ที่ชอบเรื่องนี้มาก เพราะชอบบุคลิก

ของนางเอกในเรื่อง ที่ฉลาดมาก (โดยส่วนตัวจะชอบนิยายที่นางเอกฉลาดมาก ๆ เพราะเหตุนี้เลยชอบ

ม่าน ม่าน และ หย่งเยี่ยด้วยค่ะ)

 

เรื่องนี้สนุกมากนะคะ ตอนนี้ตามอ่านแบบแปลอังกฤษอยู่เพราะว่าของไทยแปลช้า เรื่องที่จบแล้วของนักเขียนเดียวกันเป็นบอดี้การ์ดก็สนุกนะคะ

เคียวโกะก็เคยแสดงท่าทีคล้ายหึงนิดๆ (นิดเดียวมากกกกก) ตอนที่เรนพูดกับโมโมเซะที่แสดงเป็นมิสึกิทำนองว่า เขามั่นใจว่าถ้าเป็นโมโมเซะซัง ต้องสามารถแสดงให้เข้ากับเขาได้อย่างแน่นอน แล้วโมโมเซะเขินหน้าแดงไปเลย ท่านประธานลอรี่นึกในใจเลยว่าเรนทึ่มมาก เพราะแบบนี้ถึงโดนแฟนทิ้งตลอด (ก็เล่นไปพูดหวานกับสาวอื่นต่อหน้าคนทั้งโขยงแบบนี้ คนเป็นแฟนคนไหนจะพอใจบ้างล่ะ) และหลังจากเรนพูดกับโมโมเซะแบบนี้ เคียวโกะก็ยืนทำหน้าจ๋อยๆ ไป (เพราะชักรู้สึกว่าการเป็นคู่แสดงร่วมกับเรนมีความเสี่ยงต่อการตกหลุมรักเรนสูงมาก เลยชักไม่อยากแสดงคู่กับเรนซะแล้ว) พอเรนเห็นและเข้ามาถามว่าเป็นอะไร เคียวโกะก็ถอยไปหนึ่งก้าว ทำเอาเรนช็อกไปเลย  งงว่าเกิดอะไรขึ้น เหอๆๆ

ข้อเสียของเรนคือพูดหวานกับผู้หญิงทุกคน ถึงในใจเรนไม่ได้คิดอะไร แต่สายตาของคนอื่นที่มองเขาคิด และคนที่โดนพูดหวานด้วยก็คิด นี่น่าจะเป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ถึงเรนจะแสดงท่าทีกับเคียวโกะพิเศษยังไง เคียวโกะก็นึกว่าเรนทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคน ไม่ได้มีความหมายอะไรพิเศษ ขืนคิดเข้าข้างตัวเองเผลอหลงรักไปมีหวังได้อกหักยับเยินแน่ ที่อนาถคือเรนไม่ได้รู้ตัวในเรื่องนี้เลยนี่สิ...

ที่เรนได้รับความนิยมทั้งที่เป็นพระเอกมาดเหมือนพระรองซีรีย์เกาหลีก็เพราะเรนมีความร้ายลึกซ่อนอยู่ มีอดีตที่น่าค้นหากระตุ้นความอยากรู้ ขณะที่โชไม่มี และนิสัยหน้าไหว้หลังหลอก สุภาพบุรุษจอมปลอมของเรนก็ไม่น่าเหมือนพระรองซีรีย์เกาหลีมั้ง แล้วเรื่องนี้ เรนเองก็เกรียนใส่เคียวโกะในช่วงแรกนะ

คิดว่าเรนไม่น่าจะโดนให้ไปอยู่แผนก Love me ได้หรอกค่ะ เพราะยังไม่เพี้ยนพอ ฮ่าๆๆ คนแผนก Love me นี่ จะมีนิสัยขวางโลกและมองความรักในแง่ลบนะ เรนไม่ได้มีนิสัยขวางโลก และไม่ได้มองความรักในแง่ลบด้วย ^^

ฉากนั้นแหละค่ะ เห็นชัดเลยว่าเคียวโกะหึง แต่อาการหึงของเคียวโกะจะออกแนวน้อยเนื้อต่ำใจมากกว่านะคะ (ซึ่งการหึงแบบนี้ก็เหมาะกับแบ็คกราวน์เคียวโกะสุดๆ อีกเหมือนกัน = =")

ที่จริง คิดว่าถ้าเคียวโกะเกิดเป็นแฟนกับเร็นขึ้นมา อาจจะขี้หึงสุดๆ ไม่ก็ขี้น้อยใจสุดๆ ไปเลยก็ได้นะคะ (เพราะผ่านแผลใจที่เจ็บช้ำมา)

โรคปากหวานของเร็นแก้ยากจริงๆ แหละค่ะ  ได้เชื้อมาจากคูเต็มๆ นี่นา (ฮา) ยังแอบสงสัยอยู่เลยว่าคูจีบจูลี่ยังไงถึงติด

เคยมีฝรั่งเขียนแฟนฟิค พยายามจับเร็นไปอยู่เลิฟมีด้วยนะคะ แต่ส่วนตัวอ่านแล้วไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่ = =" อันที่จริงเคียวโกะก็ไม่ได้ขวางโลกหรอกนะคะ (ขวางโลกน้อยที่สุดในแผนกแล้วล่ะ) แต่เรื่องความรัก อันนี้รู้ๆ กันอยู่ ^^

พูดถึงเลิฟมีแล้ว ดูเหมือนคานาเอะกับจิโอริน่าจะเข้ากันได้ดีนะคะ (หุหุ) จับสามคนมาทำเป็นเกิร์ลกรุ๊ปเลยดีมั้ย

ยังนึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าเคียวโกะเป็นแฟนกับเรนแล้วจะเป็นยังไง แต่นิสัยปากหวานของเรน ถ้าเขารู้ว่านั่นทำให้เคียวโกะรู้สึกไม่ดี อาจจะแก้ไขให้เบาลงก็ได้นะ

เคียโกะไม่ได้ขวางโลก แต่เรื่องความ "หลุดโลก" นี่อันดับหนึ่งของแผนกอย่างแน่นอน หุหุหุ

สามสาวแผนกเลิฟมีพี่ว่าเข้ากันได้ดีเลยเชียวแหละ เห็นด้วยว่ามุมมองต่อเรื่องความรักและการแสดงของนานาเอะกับจิโอริตรงกันมาก

มีจุดที่น่าสนใจที่ครั้งก่อนบอกไว้ว่าตอนลงในนิตยสารกับในรวมเล่มมีการแก้ไข เพิ่มภาพ และหลังแก้พบว่านัยยะต่างกับก่อนแก้ค่อนข้างมาก คือฉากที่เคียวโกะไปช่วยเรนซ้อมแสดงบทคะสึกินั่นแหละ

 

ฉากนั้น ในนิตยสาร จะไม่มีภาพที่เรนเผลอกอดแน่น และคำพูดในใจของเรนสื่อบอกว่าเรนยังไม่ลืมว่าตัวเองกำลังแสดงบทคะสึกิอยู่ แต่พอปล่อยเคียวโกะและเห็นหน้าเธอ ก็เผลอหลุด ปล่อยโหมดเจ้าแห่งความมืดออกมา แต่พอได้ยินเคียวโกะเรียกตัวเองว่า "คุณครู" เลยนึกขึ้นได้กะทันหันว่ากำลังแสดงเป็นคะสึกิอยู่

ส่วนในรวมเล่มจะเพิ่มฉากเผลอกอดแน่น และสื่อให้รู้ว่าเรนหลุดตั้งแต่ตอนนี้เลย ในหัวคิดแต่ต้องหาทางกลบเกลื่อนไม่ให้เคียวโกะรู้ถึงความรู้สึกของตัวเองอย่างเดียวโดยไม่มีเรื่องคะสึกิและการแสดงเข้ามาอยู่ในหัว และการปล่อยโหมดเจ้าแห่งความมืดออกมาคือวิธีการ "กลบเกลื่อน" โดยมีเจตนาจะเฉไฉไม่ให้เคียวโกะรู้ว่าเขารักเธออยู่ แต่พอได้ยินเคียวโกะเรียกตัวเองว่า "คุณครู" เลยนึกขึ้นได้กะทันหันว่าตัวเองกำลังแสดงเป็นคะสึกิอยู่นี่หว่า

จากตอนที่เร็นขับรถ ใน เรื่อง darkmoon แล้วเกิดอุบัติเหตุจนช็อค ทำให้คิดถึงเหตุการณ์ในอดีต จนจิตใต้สำนึกบอกว่าไม่อยากมีตัวตนอยู่อีกต่อไปแล้ว น่าจะหายไปซะ มันน่ามหัศจรรย์มาก ที่แค่นางเอกจับมือเร็น ก็สามารถดึงเอาตัวตนของเร็นกลับคืนมา แสดงว่า ในใจของเร็นนางเอกมีความสำคัญมาก แต่ที่น่าทึ่งยิ่งกว่า คือการที่ท่านประธานลอรี่ อ่านสถานการณ์ได้ขาด เป็นอย่างมาก ว่านางเอกมีความสำคัญกับเร็นมาก จนถึงขนาดส่งนางเอกมาเป็นเครื่องรางให้เร็น เพราะกลัวเร็นตกสู่ความมืดมิดในจิตใจตัวเอง

ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกว่า เร็นไม่สามารถขาดเคียวโกะได้เลย นางเอกของเราช่างยอดเยี่ยมเสียจริง แล้วเมื่อไรจะรู้สึกตัวเนี่ย เหอะ ยัยเีคียวโกะ คนรอบข้างเค้ายังรู้สึกตัวเลย มีแต่ตัวเคียวโกะ ที่ไม่รู้สักที สงสารเร็น จริง ๆ

สวัสดีค่ะ ชอบเรื่องนี้มากเลยเหมือนกันค่ะ เรียกว่าเรื่องนี้เป็นการ์ตูนอันดับหนึ่งในใจเลยก็ว่าได้ จริง ๆแล้วเมื่อก่อนเป็นคนชอบอ่านนวนิยายมากกว่าไม่เคยนึกอยากจะหยิบการ์ตูนญี่ปุ่นขึ้นมาอ่านเลย แต่ช่วงนี้ส่วนมากนวนิยายก็จะออกแนวน่าเบื่อก็เลยหยุดอ่านนวนิยายไปพักหนึ่งค่ะ เพราะเบื่อมาก

ก็เลยลองหันมาดูอนิเมะของญี่ปุ่นแก้เซง ปรากฏว่าอนิเมะแต่ละเรื่องส่วนใหญ่จะทำออกมาได้สนุกมากเลยค่ะ ก็เลยสนใจในการ์ตูนญี่ปุ่นมากขึ้น ตั้งแต่นั้นมาเรื่องไหนที่ดูเป็นอนิเมะแล้วส่วนตัวชอบแล้วมีออกมาเป็นมังงะ ก็จะติดตามหาอ่านตลอด (ตั้งแต่สมัยเด็กอนิเมะญี่ปุ่นก็ดูแต่โคนันเรื่องเดียว เพราะตอนเด็กเห็นเพื่อนทำท่าซุปเปอร์ไซย่าใส่ซะเวอร์เวินก็เลยต่อต้านจนทำให้ไม่ชอบการ์ตูนญี่ปุ่นหรืออะไรที่เกี่ยวกับพลังที่เหนือธรรมชาติมากนัก ขนาดแนวไอ้มดแดงส่วนตัวเมื่อก่อนยังไม่ใส่ใจเลยค่ะ เพราะว่าอะไรที่ไม่ชอบส่วนตัวก็จะปิดหูปิดตามาตลอด เหอะ ๆ รู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองดูน่าสมเพชน่าดูที่เพิ่งจะมาเปิดโลกทัศน์เอาตอนนี้ ทั้ง ๆที่ใครต่อใครส่วนมากเขาผ่านจุดนี้กันไปหมดแล้วทั้งนั้น น่าอนาถใจและน่าเศร้าใจกับตนเองจริง ๆ)

แล้วก็ชอบซีรี่ย์ญี่ปุ่นมาก ๆด้วยค่ะ เพราะซีรี่ย์ญี่ปุ่นบางทีดูเหมือนจะบ้า ๆบอ ๆ แต่ถ้าว่ากันตามจริงแล้วเรื่องที่เหมือนจะบ้า ๆบอ ๆเหล่านั้นกลับมีความหมายลึกซึ้งกินใจแอบแฝงอยู่อย่าง Atashinchi นี่ก็สนุกมาก ๆช่วงนี้ก็เลยดูแต่อนิเมะและซีรี่ย์ของญี่ปุ่นค่ะ โดยเฉพาะเรื่องเกี่ยวกับ ทนายความ การสืบคดี ฆาตกรรม ญี่ปุ่นเขาทำออกมาได้ดีมากจริง ๆ (รองลงมาก็ซีรี่ย์ไต้หวันแต่เรื่องที่ชอบมากที่สุดของจีนคือขุนศึกตระกูลหยาง เปาบุ้นจิ้น ไซอิ๋ว ไม่ค่อยจะชอบซีรี่ย์เกาหลีเท่าไหร่เพราะนั่นก็ทำออกมาแนวน่าเบื่อเหมือนกันแบบเน้นนักแสดงมากกว่าตัวบท)

ทีนี้ก็เริ่มจากการดูอนิเมะมาเรื่อย ๆจนกระทั่งมาถึงเรื่อง SKIP BEAT ซึ่งเพิ่งมาดูเมื่อตอนต้นเดือนกุมภาที่ผ่านมา(ทีแรกคิดไว้ว่าจะดูเป็นซับไทยค่ะ แต่พอมาเปิดดูพากย์ไทยตอนแรกที่ TRUE ได้พากย์ไว้กลับรู้สึกสนุกฮา ขำกลิ้งกับเสียงพากย์ของเคียวโกะจนต้องหันมาดูพากย์ไทยที่ TRUE พากย์ไว้แทน แต่ว่าบางคนก็ไม่ชอบเสียงพากย์ค่ะ บอกว่าเสียงที่พากย์ดูแปลก ๆ แต่โดยส่วนตัวชอบมาก ๆถึงแม้บางที TRUE จะพากย์แบบขอไปทีไม่จบบทพูดของตัวละครนั้น ๆก็ตาม แต่ว่านะ เมื่อลองมองข้างและลองฟังไปเรื่อย ๆ ทำให้บอกได้เลยว่าเนี้ยแหละ! ใช่เลย! เคียวโกะตัวจริง เพราะเสียงของเคียวโกะเนี้ยเป็นอะไรที่แบบว่าเหมือนจะซิงโครเคียวโกะออกมาตัวเป็น ๆเลยก็ว่าได้ ฮ่า ๆ)

ค่ะ ฮ่า ๆ พอดูจบแล้วมันค้างคาใจสุด ๆเพราะตอนจบก็จบแค่ว่าเรนเพิ่งรู้ตัวว่าชอบเคียวโกะเท่านั้นเองบทคาสึกิก็ยังไม่รู้ว่าเรนจะแสดงออกมายังไงได้หรือเปล่าด้วย จบแบบว่าให้ลุ้นกันเอาเองตามใจฉัน แบบนี้มันขัดใจสุดตีบ อยากจะแปลงร่างเป็นวิญญาณเคียวโกะแล้วไปบีบคอคนที่สร้างอนิเมะเรื่องนี้แล้วบอกเป็นเสียงอย่างโหยหวนว่า ทำภาค 2 ต่อซะทีเถอะเพราะแค่นี้ก็จะลงแดงตายอยู่แล้ว ไม่รู้เพราะว่าเป็นความผิดของใคร ของคนที่สร้างเรื่องนี้ให้กลายเป็นอนิเมะ หรือของ TRUE ที่พากย์เสียงเคียวโกะได้ฮาเกินไป หรือเพราะนักเขียนที่ได้อัดเอาความสนุกไว้ในเนื้อเรื่องอย่างแน่นเอียดเต็มเปี่ยมไปด้วยความสนุกจนชวนให้หลงใหลอย่างทีเรียกว่าละสายตาไม่ได้เลยทีเดียว หรือ จะเป็นเพราะสุภาพบุรุษจอมปลอมอย่างเรน ที่ทำให้ฉันอยากจะจับเขากดซะขนาดนี้ เอ๊ะ ๆ ไม่ได้ซิก็เรนเป็นของเคียวโกะนี่นา ฮิ ๆ อืม!! หรือจะเป็นเพราะ เคียวโกะที่เทพยาดาอย่างเธอได้เสกและสะกดใจใครต่อใครให้หลงใหลเคลิบเคลิ้มคลั่งไคล้เธอได้ขนาดนี้ โอ๊ย!! ไม่ไหวแล้ว นึกถึงเรื่องนี้ทีไรแล้วอยากจะละลายทุกที แล้วสรุปมันเป็นความผิดของใครหว่า? หรือจะเป็นเพราะฉันเองที่บ้าได้ขนาดนี้กันแน่นะ!!

พอติดใจแบบสุดตีบแบบว่าอะไรก็ฉุดเอาไว้ไม่อยู่ ถ้าหยุดเมื่อไหร่ก็คงจะเหมือนคนที่อัพยาแล้วไม่ได้ยาจนลงแดงตายอย่างไรอย่างนั้น (สรุปแล้วน่าสงสารตัวเองหรือจะสงสารนักเขียนที่ทำให้คนเราเป็นไปได้ถึงขนาดนี้กันนะ) ก็เลยลองไปหาอ่านดูตามเว็บ แล้วก็หาโหลดได้มา ทีนี้อ่านไปก็มีไม่กี่ตอนแล้วมันค้างคาขัดใจแบบสุด ๆเลยพยายามไปหาตามร้านหนังสือเช่า แต่ก็ไม่เจอเลยสักร้านและก็ไม่รู้ว่าร้านเช่าอยู่ตรงไหนบ้างด้วย แบบว่าแถวรามคำแหงร้านหนังสือเช่ามันเยอะสุด ๆแล้วก็ซอยรามฯมันก็เยอะสุด ๆแล้วมันก็ร้อนสุด ๆอีกตางหาก ก็เลยไม่รู้ว่าจะไปหาอ่านที่ไหนดี มีร้านหนังสือเช่าเยอะสุด ๆนี่ก็แย่เนอะ สุดท้ายหาอ่านไม่ได้หาซื้อก็ได้แต่เล่มล่าสุดทั้งนั้น ก็เลยจนใจต้องนำฉบับที่แปลเป็นภาษาอังกฤษมาแปลเองอ่านเองค่ะ ฮ่า ๆ

แต่ตอนนี้ก็รู้สึกสนุกมาก ๆเลยนะคะที่ได้มาแปลเองอ่านเอง ถึงแม้ภาษาอังกฤษของตนเองจะอยู่ในขั้นโคตรห่วยหรือแม้แต่ภาษาจีนจะยังไม่ได้เรียนตัวเต็มก็ตาม บางทีแปลจากภาษาจีนรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง บางทีก็ปวดหัวสุดโต่ง แต่โดยรวมตอนนี้ก็มีความสุขสุด ๆเลยค่ะเพราะแปลเองออกมาสำเร็จ สำนวนภาษาไทยได้ออกมาสละสลวยถึงแม้บางคำจะไม่ตรงกับต้นฉบับก็ตามแต่โดยส่วนตัวก็พอใจในระดับหนึ่งค่ะ ถึงจะแปลออกมาได้ช้ายิ่งกว่าเต่าคลานเพราะตัวเองโง่เรื่องภาษาก็ตาม แต่ก็ไม่เคยรู้สึกว่ามีความสุขกับอะไรขนาดนี้มาก่อน การที่เราทำอะไรแล้วรู้สึกสนุกนี่มันชั่งดีจริง ๆ

โดยส่วนตัวชอบทุกฉากเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นฉากที่แต่งชุดกิโมโนแล้วได้แสดงคู่กับเรน ฉากที่ไปแคสติ้งโฆษณากับโมโกะซัง ฉากที่เรนให้คะแนนเคียวโกะติดลบ 10 หลังจากให้ไปแล้วเต็ม 100 เพราะเรนเกิดอาการงอนนิด ๆบวกกับน้อยใจหน่อย ๆที่เคียวโกะดูแลเรนเป็นเพราะหน้าที่หาใช่ความรู้สึกส่วนตัว
ฮ่า ๆ คิดไปได้ งอนแล้วพาลนี่น่ารักจริง ๆ ฉากที่เคียวโกะแสดงเป็นโบครั้งแรกแล้วต่อสู้กับ ฟูวะ โช อย่างดุเดือดฮากระจาย ฉากที่เคียวโกะแต่งเป็นนางฟ้าแล้วบีบคอโชก็ฮากลิ้ง แต่ที่ชอบมากที่สุดคงจะเป็นการแสดงของเคียวโกะไม่ว่าจะเป็นตอนแคสติ้งโฆษณาที่คิดบทใหม่ได้ในฉับพลัน บทมิโอะที่น่าลุ้นระทึก บทคุองที่ซิงโครได้ตรงเปะกับคุองตัวจริง บทนัทสึที่มีความรู้สึกว่าจะร้ายกว่ามิโอะซะอีก แบบส่วนตัวรู้สึกว่ามิโอะร้ายแบบคุณหนูมืดหม่นเก็บอาการร้ายลึกแบบว่ารู้ว่าเหตุจูงใจอะไรที่ทำให้มิโอะต้องร้ายถึงขนาดนั้น แต่นัทสึนี่ร้ายลึกร้ายเหลือรับประทานเหมือนจะร้ายโดยกำเนิดแสดงออกตรง ๆน่ากลัวและบุคลิกของคุณเธอก็ประเปรียวและเปรี้ยวมากด้วย ฉากที่เรนหึงฟิวส์ขาดในงานเลี้ยงปิดกล้องที่ทำเนียนพาเคียวโกะมาแอบกั๊กเก็บกักไว้กับตัวคนเดียวแถมยังให้สัมภาษณ์คู่กันจนโชพลอยหมั่นไส้หึงสะบัดไปด้วยอีกคน ส่วนฉากอันนี้ก็โคตรฮาเลยในฉากที่ไคน์สปอยล์น้องสาวที่รักแบบสุด ๆโดยการจะซื้อชุด Baphomet ให้ในทันทีเมื่อเซ็ทสึ ต้องการอยากจะได้ ฉากไคน์อ้อนเซ็ทสึทำหน้าเหมือนลูกหมาน้อยได้น่ารักน่าเอาเก็บไปเลี้ยงที่บ้านจริง ๆแต่ที่ยิ่งกว่าชอบที่สุดของที่สุดคือฉากที่เรนเกือบจะจูบเคียวโกะตอนล้ม ตอนเรนนอนหนุนตัก ตอนจุ๊บแกล้มตอนนั้นเกือบจะคิดว่าตัวเองเป็นเคียวโกะด้วยซ้ำเพราะใจเต้นเร็วเหมือนจะกระดอนหลุดออกมาเต้นระบำร้องไชโยข้างนอกจริง ๆซะแล้วตื่นเต้นสุด ๆเลยล่ะ แต่ว่านะ นักเขียนเขาก็เขียนมา 10 ปีแล้วเมื่อไหร่จะมีฉากที่เรน kiss เคียวโกะซะทีนะ อยากเห็นหน้าเคียวโกะกับหน้าของเรนตอนนั้นจังว่าจะทำหน้ากันแบบไหน และก็ชอบบทเซ็ทสึ เพราะได้เข้าใกล้ตัวจริงของเรนมากที่สุดอีกทั้งสไตล์การแต่งตัวแบบเท่ห์ ๆที่ได้ใจและใจก็ละลายไปกับเซ็ทสึหลายวันเลยล่ะ แต่ตอนนี้กำลังลุ้นตอนต่อไปอยู่ค่ะ ว่าเคียวโกะนึกอะไรออก แล้วเรนจะมีท่าทียังไงเมื่อพบเคียวโกะอีกครั้ง ที่ว่าต้องการกันเคียวโกะให้ออกห่างด้วยเรื่องผู้จัดการส่วนตัวชายนั้นจริงหรือ หรือว่าเป็นแบบไม่แสดงออกแต่ในใจแอบหึง แต่ก็คงจะทำเพื่อปกปิดลอร่าไม่ให้รู้ว่ามีเรื่องไม่สบายใจอยู่แต่ก็ปิดไม่มิดนี่น่า จะเป็นไงต่อไปนะ และก็อยากจะชื่นชมจริง ๆคนที่ติดตามเรื่องนี้มาตลอดหลายปีว่าทำได้ยังไง ส่วนตัวแค่ไม่กี่เดือนที่ได้รู้จักกับ SKIP BEAT ก็จะทำให้เราคลั่งตายวันละหลายหนได้ขนาดนี้คนที่ติดตามมาตลอดหลายปีนี่สุดยอดจริง ๆแถมสงสัยมาก ๆด้วยว่าเรื่องนี้อีกกี่ปีถึงจะจบ เพราะนี้ก็ปาเข้าไป 10 ปีแล้ว สมมติว่าจบให้หลังอีก 10 ปีข้างหน้า มิตอนนั้น เราก็คงจะอายุ 30 คิดดูซิคะ ผู้หญิง 30 ถือหนังสือการ์ตูน โอ้!!

นักเขียนเขาเขียนออกมาได้ยอดเยี่ยมมาก ที่สามารถสื่อออกมาให้เห็นว่า นักแสดงควรมีจิตวิญญาณของการเป็นนักแสดงอย่างจริงจัง ไม่ใช่สักแต่ว่าเล่นตามบทไปเรื่อย ๆโดยไม่ได้เข้าใจถึงบทนั้นเลยว่า ควรสื่อออกมาแบบไหน ยังไง ในทางใด ที่จะให้เข้าถึงบทบาทมากที่สุด พอมาอ่านเรื่องนี้ทำให้เข้าใจเลยว่าประเทศญี่ปุ่นนี่เขาละเอียดอ่อนดีจัง คนญี่ปุ่นเป็นคนที่ละเอียดอ่อนพิถีพิถันในทุก ๆอย่าง เขาให้ความสำคัญกับทุก ๆเรื่องรอบตัว ซึ่งแตกต่างจากคนไทยในสมัยนี้ ซึ่งส่วนมากเดี๋ยวนี้จะกลายเป็นคนหยิบหย่งไม่มีความละเอียดอ่อนหรือละเมียดละไมเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้วจะมีก็แต่ส่วนน้อยเท่านั้น วงการบันเทิงไทยก็เป็นอะไรที่ตลาด ๆ ทั้งบทที่เขียนออกมาให้นักแสดงได้แสดง และตัวนักแสดงเองที่ส่วนมากเน้นหน้าตามากกว่าความสามารถในการแสดง ส่วนมากละครที่ดัง ๆของไทยจะมากจากบทของนักเขียนเก่า ๆเท่านั้น ซึ่ง SKIP BEAT เป็นอะไรที่ตรงข้ามกับแนวตลาด ๆแบบนี้สุด ๆ ขนาดบทละครที่เขียนไว้ในการ์ตูนเขายังเขียนวิเคราะห์ได้ดีอย่างเช่น ว่าทำไม มิโอะถึงเป็นแบบนั้น คาสึกิถึงได้เป็นแบบนี้ จะว่านักเขียนคนนี้เข้าได้ถึงกึ๋นของทั้งนักประพันธ์และนักเขียนบทการแสดงได้อย่างลงตัวยอดเยี่ยมเลยก็ว่าได้
เมื่อไหร่ที่วงการบันเทิงไทยจะเอาเรื่องนี้เป็นตัวอย่างแล้วผลิตละครออกมาให้ได้ดีซักทีนะ

และก็แอบสงสัยอีกหน่อยหนึ่งด้วยล่ะค่ะว่า ถ้าเคียวโกะรู้ว่า เรนคือ คอน แถมคอนกับคุองยังเป็นคน ๆเดียวกัน เคียวโกะจะทำยังไงน๊า
เช่นเดียวกัน ไก่ ในนามของ โบ ที่เรนเคยปรึกษาปัญหาต่าง ๆรวมทั้ง เรื่องความรัก แถมเรนยังคิดว่า ต้องให้ไก่มาช่วยสอนเรื่องความรักให้อีก ประมาณว่าเป็นแค่ไก่แท้ ๆ เรนจะทำหน้ายังไงนะ ถ้ารู้ความจริงว่าไก่นั้นคือ เคียวโกะ

พี่เองอายุ 35 จะ 36 ปีแล้ว เวลาขึ้นรถไฟใต้ดินหรือรถไฟฟ้า ก็ถือการ์ตูนไปนั่งอ่านหน้าตาเฉยนะ ^^

เพื่อนรุ่นพี่ของพี่อายุ 41 ปีแล้ว ก็อ่านและชอบเรื่อง SKIP BEAT มากเหมือนกัน

ท่านใดที่อยู่ในเขตกรุงเทพฯที่ต้องการหาซื้อเรื่อง SKIP BEAT แนะนำไปเดินหาที่ 3 ร้านนี้ค่ะ ดิฉนเพิ่งไปหาซื้อจาก 3 ร้านนี้ได้มาครบทุกเล่มตั้งแต่เล่ม 1-26 เมื่อวานกับวันนี้เอง (21-22 เม.ย.)

1. ร้าน B-BOOKs เดินจากแยกรัชโยธินเลยเมเจอร์ไปประมาณ 50 เมตร อยู่ฝั่งเดียวกับเมเจอร์

2. ร้านป่าการ์ตูน ชุ้น 1 เดอะมอลล์ บางกะปิ (ร้านอยู่สุดทางเดินติดกับร้านทองที่อยู่เรียงเป็นแถวยาว อยู่เป็นร้านสุดท้ายของแถวร้านขายทองรูปพรรณค่ะ)

3. ร้านหยิน-หยาง การ์ตูน อยู่ชั้นใต้ดินของห้างฟอร์จูนทาวน์ค่ะ (ลงบันไดเลื่อนไปชั้นใต้ดินแล้วเดินไปทางร้าน MK สุกี้ตรงไปเรื่อยๆ)

 

 

ไม่รู้ทำไม พี่อ่าน SKIP BEAT แล้วไม่ยักนึกว่าตัวเองเป็นเคียวโกะแหละ แต่นึกโห่เร็นอยู่ในใจตอนหลอกแต๊ะอั๋งเคียวโกะแบบเนียนๆ ^^" โดยเฉพาะในงานปาร์ตี้วันเกิดที่เร็นให้ดอกกุหลาบแล้วเคียวโกะยิ้มเขินแบบน่ารักมาก เร็นจึงคิดในใจว่านี่ถ้าตอนนี้รอบข้างไม่มีใครอยู่ล่ะก็ แล้วมีข้อความเล็กๆ แซวเร็นอยู่ข้างล่างว่า "คิดจะทำอะไรไม่ทราบครับพี่" อันนี้ฮาสุดๆ

แก้ไขเมื่อ 22 เม.ย. 2555, 19:31 โดย

อ่านเม้นของคุณแร็คคูล ที่เกริ่นถึงอนิเมะแล้ว ทำให้นึกย้อนกลับไปถึงการ์ตูนตอนเด็กๆที่ชอบมากๆเรื่องนึงค่ะ เรื่องนั้นก็คือ กุรุกุรุ แม่มดน้อยจอมแก่น,กูรุ กูรุ คาถาพาต๊อง หรือในชื่อภาษาอังกฤษ Mahoujin Guruguru

ปกติเดี๋ยวนี้เวลาดูการ์ตูนจะดูแบบเป็นซับไทยค่ะ รู้สึกได้อารมณ์มากกว่า แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ พากษ์ไทยได้ตลกสุดยอดมาก หาโหลดก็ไม่ได้แล้ว แถมหนังสือการ์ตูนยังหายากอีกต่างหาก  

ได้ดูที่เป็นละครกันหรือยังคะ มันก็โอเคนะโดยเฉพาะคนที่เล่นเป็นโชความรู้สึกว่าให้สุด ๆ ส่วนเรนได้ซีวอนมาเล่นให้ความรู้สึกเฉย ๆ มาก (ใครแฟนซีวอนโทษทีนะ) ส่วนเคียวโกะเรารู้สึกว่าเธอดูจะร้องไห้ง่ายไปไหม 555 แต่โดยรวมก็โอเคคะ ยังไงในการ์ตูนก็สนุกกว่าได้อารมณ์มาก คนเขียนเรื่องนี้เขียนเรื่องอีกเรื่องที่ชื่อ TOKYO CRAZY PARADISE ก็สนุกชื่อไทย บอดี้การ์ดอะไรนี่แหละจำไม่ได้ ภาพอาจจะห่วยกว่า skip beat เพราะเป็นเรื่องแรก แต่เนื้อหาก็สนุกเหมือนกันคะ 

คนเล่นเป็นเคียวโกะแสดงดราม่าได้ดีนะคะ แต่ก็แอบเห็นด้วยว่าร้องไห้ง่ายไปในช่วงแรก แต่ในบทที่ต้องทำตัวพิลึกๆ ไม่น่าดูเอาซะเลยค่ะ -*- น่ารำคาญเอามากๆ

โชแสดงโอเค แต่แสดงแล้วน่ารักกว่าโชตัวจริง ส่วนซีวอน เรียกว่าไม่ผ่านตั้งแต่ตอนแรกแล้ว อยากได้ดาราเก่งๆ แสดงได้เทพๆ มาเล่น แต่จริงๆ แล้วคงไม่มีดาราอายุ 20 คนไหนแสดงได้ระดับเร็นหรอกค่ะ แต่เชียร์ดาราอายุ 30 อัพ ให้แต่งหน้าลดอายุมาเล่นนะคะ (ฮา)

(ยังดูไม่จบค่ะ เพราะรู้สึกว่า Production ห่วยมาก แคสติ้งตัวละครหลักไม่ผ่าน แต่ถ้าประสบความสำเร็จ เดี๋ยวเกาหลีไม่ก็ญี่ปุ่นคงเอามาทำ รอทางสองชาตินี้คงได้เห็นอะไรที่เจริญหูเจริญตามากกว่านี้ อีกอย่าง ทั้งญี่ปุ่นและเกาหลีก็ขึ้นชื่อเรื่องฝีมือนักแสดงอยู่แล้วล่ะค่ะ)

ยังไม่เคยอ่าน Tokyo Crazy Paradise เลยค่ะ ว่างๆ คงต้องหามาอ่านดู

ตอนวันเกิดมาเรียจังเป็นสุดยอดแห่งตอนอบอุ่นหัวใจเลยแหละค่ะ ชอบมากๆ เล่ม 20 เลยเป็นเล่มที่อ่านได้โดยไม่ค้าง สามารถหยิบไปอ่านฆ่าเวลาบนรถไฟฟ้าได้ (หุหุ) ฮาตอนคานาเอะด้วยแหละค่ะ ที่ชิงดีชิงเด่นกับเร็นเรื่องของขวัญวันเกิดเคียวโกะ (แต่สุดท้าย พอเจ้าหญิงโรซ่าออกมาจากดอกกุหลาบ เคียวโกะก็เข้าสู่โลกเทพนิยายเหมือนตอนได้ของขวัญจากคานาเอะเป๊ะ ก็คงไม่ได้นับว่าเร็นแพ้ซะทีเดียวหรอกค่ะ สุดท้ายตอนสร้างนัทสึก็ใช้ทั้งของขวัญของเร็น คานาเอะ แล้วก็เจ้าของร้านดารุมายะพร้อมกัน ^^)

จะว่าไป เนื้อเรื่องช่วงคริสต์มาสถือว่าเป็นช่วงเคลียร์ปมของมาเรียจังจนหมดด้วยแหละค่ะ กำลังสงสัยอยู่ว่าถ้าเคียวโกะกับเร็นคบเป็นแฟนกันจะเจอข้าวกล่องมหาประลัยของมาเรียจังรึเปล่า (อิอิ)

เมื่อวานร้านคิโนะ พารากอนโทรมาบอกว่า SKIP BEAT ฉบับไต้หวัน เล่ม 29 ออกแล้ว เมื่อคืนจึงไปสอยมาเรียบร้อยแล้ว หุหุหุ

เรื่องของขวัญวันเกิด สุดท้ายสิ่งที่สร้างความมั่นใจให้กับเคียวโกะมากที่สุดก็คือหินรูปหยดน้ำที่เร็นให้ล่ะนะ

ที่ขายอยู่ในคิโนะนี่เป็นฉบับไต้หวันสินะคะ (เห็นมีหนังสือหลายชาติมาก แต่ถ้าจะซื้อฉบับญี่ปุ่นคงต้องไปอิเซตันแหละค่ะ) ราคาฉบับไต้หวันนี่แพงมากมั้ยคะ (ฉบับอังกฤษค่อนข้างแพงทีเดียว อาจแพงภาษีด้วยมั้งคะ)

ในบอร์ดฝรั่งมีคนเถียงกันด้วยแหละค่ะว่าอัญมณีรูปหยดน้ำสีชมพูที่เร็นให้เคียวโกะคืออัญมณีอะไร ที่เป็นที่ถกเถียงกันก็มีอยู่สองอย่างคือ pink diamond กับ pink sapphire เถียงกันตั้งแต่ราคายันรูปร่างที่นิยมในการนำมาเจียระไนเลยแหละค่ะ หุหุ 

แอบเอาของดีมาโชว์ด้วยค่ะ

Princess Rosa Custom Made ที่มีคนในบอร์ดฝรั่งไปสั่งทำ สวยมากๆ เลยค่ะ



http://www.etsy.com/transaction/53294086 

คนที่ทำรู้สึกจะเป็น Jeweler ที่ทำงาน Handmade จากเว็บ etsy ค่ะ เว็บนี้มีงาน Handmade สวยๆ เยอะมากค่ะ 

เขาช่างมีความพยายามจริงๆ นะ...^^"

แต่เท่าที่ดูจากรูปในการ์ตูน รู้สึกช่วงบนของหินนี้จะเป็นเส้นตรงลงมามากกว่ามั้ง แต่แบบนั้นทำออกมาจริงอาจจะไม่สวยก็ได้ ไม่รู้เหมือนกันแฮะ พี่ไม่ค่อยชอบสีชมพูแบบนี้ ถ้าสีอ่อนลงกว่านี้เป็นสีชมพูอ่อนน่าจะดูสวยกว่านี้มั้ง? แต่ตัวเรือนทำออกมาได้สวยมาก

ตอนที่ 188 มาส่ง กำลังร้อนได้ที่ค่ะ ^^ http://tieba.baidu.com/p/1561448924?pn=1

จากเท่าที่ดูผ่านๆ ท่าทางเร็นจะได้หึงหน้ามืดิีกรอบแล้วล่ะค่ะ หุหุ

/me นั่งรอแปลอิ๊งอยู่หน้าเตา

ปล. ตัว jewel พรินเซสโรซา เจ้าของเค้าสั่งทำกับช่างทำอัญมณีค่ะ (ไม่ได้ทำเอง) แต่รู้สึกว่าช่างที่ทำจะเป็นชาวเจียงใหม่ของหมู่เฮานี่แหละเจ้า (อิอิ) คิดว่าคงราคาแพงเหมือนกันค่ะ เพราะเครื่องประดับร้านนี้ราคาหมื่นกว่าๆ ทั้งนั้นเลย

แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 2555, 10:24 โดย